24 augustus 2000 Sociale vrijheid Vrijwel dagelijks kom ik bij bedrijven, enige tientallen verschillende per jaar. Vrijwel altijd zie ik hoe mensen gestresst zijn, hoe ze slecht afstand kunnen nemen van hun werk. Hoe het ze dag en nacht opslurpt. Zorgen over klanten, over de concurrentie, over de snelle ontwikkelingen. Waar zijn we mee bezig? Ik ben geen haar beter. Ondanks dat ik veel naar het bos ga, zwem, zing, in de tuin speel, met kinderen en vrienden dol. Vannacht lag ik weer eens te piekeren. Het waren een paar van die e-mails rondom het sociale dienstplicht op Deining debat die me flink raakten. De panorama journalist die er toch geen aandacht aan besteedt, omdat hij belangrijkere mensen eerst een journalistiek blauw oog moest slaan, zijn woorden. En over het gezamenlijk bereiden van een maaltijd: Iemand die uitdrukkelijk roept, dat ze nix wil, want vrijheid, blijheid. Dat mag, natuurlijk. Maar het raakte me diep. Waarom eigenlijk? Waarom kon ik er niet van slapen? Straks wel mee-eten natuurlijk. Waarom is iemand zo? Nou ritselt het van de rijken, die niet door hun sociale gedrag rijk zijn geworden. Dus of het daar nu een reactie op is? Ik geloof ergens ook wel in een gezond (?) soort anarchie. Bij mezelf blijven dus, niet debatteren in de grote wereld, want veel te snel in de war. Gewoon eigen kleine dingetjes goed proberen te doen, iedere dag. Tot slot kreeg ik ook nog een mailtje over Krishnamurti. Dat is gelukkig andere koek. Het sociale diensplicht debat begon afgelopen maandag. Op dinsdag 22 augustus verscheen deel 2. Gisteren verscheen deel 3. gewoon doorwerken Roeland!

          copyright op deze site © Schworks