Getting Home
Olieverf op doek
175 x 190 cm, december 2025
Twee keer het portret van Erasmus van Lucas Cranach. Dat was het begin van dit schilderij. Hoe nu verder? Ik vond een spelend kind in een ets van Rembrandt, een van zijn beroemde honderd gulden prenten. Jezus preekt en dat kind is al lang afgehaakt en tekent met zijn vinger in het zand.
Wat zijn die etsen onvoorstelbaar knap en mooi. Al die figuren, dat licht en donker spel, de perfectie, al die details, zijn weergaloze arceringen. Rembrandt moet er vele avonden bij kaarslicht aan hebben gewerkt.
Zijn ets heb ik niet letterlijk nageschilderd, dat kan ik amper. Het gaat me meer om de sfeer, het verhaal, de associaties. En ik leer van de grote meester. U ziet inksonder mijn moeder, in het midden Katri, mijn vrouw en rechts sta ik. Terloops gleed uw oog misschien langs een Mondriaan variant? Mooi dat ik erbij ben, daar in Jeruzalem. Ik heb links nog twee gruwelijke boeven toegevoegd en een verbaasde tronie daarboven. Wij kijken toe. Hoe is het mogelijk?
Het motto van Erasmus was 'Cedo Nulli', ik geef aan niemand toe, klinkt stoer, maar ik het toch vervangen door het 'Amor Mundi' van Hannah Arendt. Ik hou van het leven en de wereld.
Pacxa Europe
Olieverf op multiplex
200 x 150 cm, Soul # 217, 2025
Overgeschilderd op R84 uit circa 2015
Een van de laatste Europa schilderijen. Ik heb er tot in december 2025 aan lopen rommelen. Het was aldoor maar niet krachtig genoeg.
Eerst heette het Gem Europe, met in het midden die edelsteen, Europa is een bijzonder juweel. Zoals deze hele planeet trouwens.
De boodschap is nu wel krachtig: vrede.
Here we meet
Olieverf op doek,
140 x 260 cm, Soul # 238, oktober 2025
In dit schilderij staan de beelden netjes naast en onder elkaar. Middenboven een nageschilderde foto van mijn moeder en links een zelfportret, middenonder een poging tot een torso, uit het hoofd geschilderd, en dan een nageschilderde renaissance-tekening, het origineel is prachtig. Een oor, een hand, een knie en een voet.
Hoe je het ook wendt of keert, hier ontmoeten we elkaar, jij kijkt naar wat ik heb gemaakt, 'Here we meet'. Bij jou roepen deze beeldelementen zeker ook andere associaties op dan bij mij: het oor / van Gogh, de hand / het maken, een knie / voetballen / kracht en een voet / wassen, maar ook de afgehakte voet van een dief. Jouw associaties? Daarmee lopen onze gedachten weer uit elkaar. Even deelden we ons pad. De korte ontmoeting en wat het allemaal losmaakt in onze hoofden.
Dankjewel voor het kijken.
‘Elk werk legt een vluchtig, nooit terugkerend moment vast en nodigt ons uit om stil te staan, te kijken en betekenis te vinden in wat dichtbij is.’
Een citaat van de schilderes Lois Dott bij haar expositie in het Kunstmuseum Den Haag. Met dank aan Hans Laban
Wereldschilderij nr 8, licht in de duisternis
Acrylverf op doek, 350 cm x 280 cm
Samen met Jan Pieter Bode
Gemaakt in Pictura Groningen, mei 2025
Zo af en toe schilder ik samen met Jan Pieter Bode een groot schilderij. Voor het eerst in 1983 in Scheveningen en in 2025 nr 8 in Pictura, in de stad van Jan Pieter, Groningen. We leerden elkaar kennen op de middelbare school, en ontmoeten elkaar weer, kort na onze verschillende kunstacademie-avonturen.
U ziet onder andere Europa, een groep witte vluchtelingen die op een rode lijn richting het oosten loopt, een busje dat dezelfde kant op gaat, een auto in de Zee, meerdere portretten, het gebouw van Pictura en een tentenkamp.
Bekijk alle 8 wereldschilderijen.
Lees over de tot stand koming van schilderij nr 8
I am you, I AM
Olieverf op doek, 240 x 175 cm
Soul # 236, september 2025
Na het vorige schilderij (Ik vorder) wilde ik nog meer vrijheid. Dat begon hier goed, de Chinese figuur links was snel in beeld en beviel prima, maar dan de rechterhelft, wat een zoektocht. Het gezicht werd niet wat ik wilde, Wat wilde ik dan? Universele schoonheid? De bloemenmeisjes van Botticelli? Mijn portret, uit mijn hoof, bleef androgyn en uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd. Gaat het schilderij hierover? Wat ben ik, wie ben ik? Het is ook geen zelfportret. Zouden wij mannen meer als vrouwen moeten worden? In ieder geval maken de alpha mannen er momenteel, 2025, een treurig geheel van.
I am, I am you, M. Ik ben, omdat jij bent, ubuntu.
Ik vorder / Trias Politica
Olieverf op doek, 330 x 220 cm
R 160, jan 2017, Soul # 227, zomer 2025
Het doek Trias Politica uit 2017 lag opgerold in een hoek van mijn nieuwe atelier. Ik keek er na de Europa tentoonstelling in mei naar en besloot er aan verder te werken, nu met een persoonlijke stap.
De uiteindelijk volledig herstelde relatie met mijn in 2016 overleden vader
is belangrijk voor mij. Hoewel we elkaar niet in de ogen kijken, zijn we weer op gelijke hoogte, ik vorder.
Ik ben nu vrij en mag schilderen wat ik wil. Trias politica en mijn wereld.
De overvolle wereld in mijn hoofd, andere mensen, beelden, kleuren, woorden, geschiedenis, expressie, vormen, kortom deze voortdurende langstuimelende wereld, mijn leven.
Ik ben hem enorm dankbaar dat hij een liefdevolle vader was.
We kunnen weer samen verder.
